AleBrowarowy zakalec

     Jak mogłoby głosić znane przysłowie, gdyby istniało, nawet najlepszemu piekarzowi trafi się czasem zakalec. Parafrazując można stwierdzić, że i najlepszemu browarowi trafi się czasem kiepskie piwo... A niestety AleBrowarowi moim zdaniem w ostatnim czasie trafiły się aż cztery. Dwa nowe piwa z serii single hop (czyli z dodatkiem tylko jednej odmiany chmielu), polskie IPA oraz John Cherry. Ale do rzeczy.

Hop Sasa

    Jedno muszę przyznać: nazwa strasznie mi się podoba. Lubię gry słów. Ale czym do cholery jest ta babcia na etykiecie? W jaki sposób ma się ona kojarzyć z:

1. Polskim Chmielem

 2. India Pale Ale
3. Sasem
4. Czymkolwiek innym związanym z tym piwem?

     Zawsze uważałem się za osobę kreatywną i pełną wyobraźni, ale tutaj czuję się zagięty. Właściwie jedyne, co mi przychodzi do głowy, to może przedstawienie polskiego chmielu jako tradycyjnego i konserwatywnego w stosunku do fali hamerykańców? Nie wiem. Wiem natomiast, że piwo niestety nie przypadło mi do gustu. I o ile słyszałem, że wersja zapodana na Warszawskim Festiwalu Piwa, o tyle degustowane przeze mnie wcześniej wersje beczkowe i butelkowe pozostawały sporo do życzenia. Wersja z beczki nie miała w ogóle piany, obu wersjom brakowało jakiegoś wyraźnego aromatu. Nie brakowało im za to goryczki – a właściwie ordynarnej mocnej goryczy, trawiasto-łodygowej, zalegającej, nieprzyjemnej, jak miód z ucha. Nie był w stanie tego skontrować owocowo-landrynkowy smak piwa, który trochę przedzierał się przez goryczkę.

     No dobra, nie jest aż tak źle, ale picie tego nie sprawiło mi jakiejś szczególnej przyjemności. Ale – jak napisałem wcześniej – ponoć można trafić lepszą warkę. Ja nie trafiłem.

Moja ocena: 5/10

Single Hop HBC 430

     Nie jestem jakimś wielkim fanem idei single hopów, ale dajmy temu piwu szansę. Chociaż grafik chyba płakał, jak projektował. No i niestety. Ten sam problem, co w Hop Sasa. Aromat ledwo wyczuwalny. Goryczka za mocna i zbyt zalegająca, w dodatku nie w tym fajnym, orzeźwiającym, cytrusowo-żywicznym typie. Nie jest odpowiednio skontrowana słodowością, przysłania właściwie wszystko. Poza jednym – odalkoholowym, trochę rozpuszczalnikowym posmakiem... Nawet piana w tym piwie jest nie taka, jak być powinna. I jasne, to nie jest tak, że piwo jest niedobre. Bo nie jest. Ale na rynku jest dostępnych wiele smaczniejszych piw, także z tego samego browaru.

     Wersja beczkowa smakowała mi bardziej. Ale tutaj oceniam wersję butelkową.

Moja ocena: 5/10

Single Hop HBC 342

Smakowało mi trochę bardziej, niż kolega 430. Ale tylko trochę. Goryczka jak dla mnie ponownie niezbalansowana i nieco zalegająca, ale sama w sobie jest przyjemniejsza, w typie mniej, hmmm, łodygowym, a bardziej rześkim. Ale, jak wspomniałem, tylko trochę. Dalej jest ściągająca i dominująca. Aromat jest za to nieco przyjemniejszy; da się wyczuć cytrusy czy melona... Całość też wydaje się trochę lepiej zharmonizowana. Ale dalej nie jest to piwo, po które z chęcią sięgnę, mając do wyboru wiele innych, ciekawszych, smaczniejszych.

Moja ocena: 5,5/10

John Cherry

     Ach, tak rzadkie u nas komercyjne piwo w stylu sour ale – czyli kwaśnym. Na zachodzie ten styl staje się coraz modniejszy, więc nie mogą dziwić próby uwarzenia tego piwa także u nas. I nie ukrywam, że lubię piwa w tym stylu; chociaż dla innych mogą smakować jak ocet. A John Cherry smakuje jak... Kompot. Kwaskowaty, wiśniowy kompot. Kwasek jest na niższym poziomie, niż się spodziewałem, ale właściwie nie powinno to dziwić - jest kontrowany przez słodki smak soku, ponadto nie wiem, czy polscy piwosze są gotowi na wykręcającego mordę sour ale'a Posmak drewna, trochę przypominający rozgryzanie ołówka. Ale być może sobie go zmyśliłem, gdyż mój mózg kojarzy kwaśny smak z innymi wypitymi przeze mnie, ale leżakowanymi w beczkach sour ale'ami. Goryczka praktycznie niewyczuwalna.

     Z tym piwem jest taki kłopot, że znajdujące się w butelce drożdże przefermentowują cukry zawarte w soku, który do tego piwa został dodany – więc im dłużej leży, tym staje się mniej słodkie, mocniej nagazowane i w końcu... Wybucha! To nie żart – ciśnienie spowodowane przez fermentujące sok drożdże rozsadza butelkę. Jeśli jakaś Wam się ostała – lepiej szybko ją wypijcie... Albo schowajcie do lodówki.

Moja ocena: 7/10